Sap'hona
Dziennikarz Holonet Daily
Dołączył: 23 Kwi 2009
Posty: 19
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Czw 22:56, 26 Lis 2009 Temat postu: Hołd bohaterowi Republiki! |
|
|
Tragiczny koniec Jango Fetta. Czyli prawda o Najlepszym Łowcy Nagród znanej Galaktyki, człowieku honoru, mandaloriańskim mężu i uosobieniu republikańskich cnót.
Ponad rok minął od śmierci legendy, prawdopodobnie największego wojownika naszych czasów. Wszyscy znają jego imię, wszyscy wspominają jego dokonania, chwalą talenty, wreszcie wszyscy potrafią rozpoznać jego surowe oblicze. Bo choć Fett zmarł w boju, na Arenie Geonosis, jego dziedzictwo w postaci milionów klonów nie odłożyło broni. Trzon Wielkiej Armii Republiki to w istocie duch Jango.
Zacznijmy jednak od początku.
Jango Fett urodził się czterdzieści pięć lat temu, na Concord Dawn. Ponoć w rodzinie farmerskiej. Jego bliscy ucierpieli w wyniku walk pomiędzy zwaśnionymi stronnictwami Mandalorian, zaś sam Jango został adoptowany przez przywódcę konserwatywnej grupy- Jastera Mereela. I właściwie tylko tyle wiemy o jego młodości.
Lata później ujawnił się światom wojownik w mandaloriańskiej zbroi. Słynął z dotrzymywania warunków umowy, był jednym z najdroższych Łowców Nagród- nigdy nie zawodził. Strzelec wyborowy, mistrz sztuk walki, tajemniczy pogromca kryminalistów pracujący za kredyty i z przekonania, niezależnie od wielkiej polityki. Fett stał się mandalorianinem sercem oraz ciałem i pozostał nim do końca życia. Jego mięśnie nabrały wytrzymałości durastali, a refleks był porównywalny z szybkością reakcji superkomputera.
W kręgach mu podobnych stał się niedoścignionym wzorem, profesjonalistą, najlepszym z najlepszych. Charakterystyczna sylwetka w pancerzu budziła lęk i szacunek w Przestrzeni Huttów, na Światach Jądra, w Sektorach Wspólnych i na Rubieżach. Wszędzie.
Długo by opowiadać o udokumentowanych akcjach Fetta. Mimo, że nie szukał rozgłosu, sława go doścignęła, równała mu krok i wreszcie zaczęła wyprzedzać.
Krąży plotka, że dzielny Jango ocalił raz, całkowicie bezinteresownie, stolicę Galaktyki przed zagładą. Informacja wymknęła się z szeregów Zakonu Jedi, ale Świątynia nie chciała udostępnić żadnych źródeł, ani sprecyzować, na czym wspomniana „ zagłada” miałaby polegać. Tak czy inaczej, skoro Jedi twierdzą, że Fett uratował Coruscant, znaczy, że tak było. Śmiało możemy zatem nazywać Jango naszym bohaterem.
Wiadomo również, że miewał tak pobudzające wyobraźnię przygody, jak pościgi w wyższych partiach Coruscant, tygodnie na pustyniach Tatooine, poszukiwanie skarbów w starożytnych świątyniach, pojedynki na broń białą z hersztami piratów,
O prywatnym życiu Fetta jesteśmy w stanie powiedzieć jeszcze mniej. Nie wiemy nawet czy jakieś prowadził, poza działalnością na rzecz zachowania kultury mandalorian. Osobą, z którą utrzymywał pewne stosunki na stopie znajomości była jego współpracowniczka- Zam Wessel. Nawet ta sfera więc łączyła się bezpośrednio z biznesem.
Jedenaście lat temu ukłon w stronę zdolności bojowych Fetta przybrał skalę międzygwiezdną. To właśnie jego kod genetyczny został uznany za godny bazy dla przyszłej armii klonów i zreplikowany przez Kaminoan.
Jango nie tylko pozwolił za skromną opłatą powielić swoją osobę, ale też uczestniczył w programie szkolenia klonów, werbując wśród mandalorian najlepszych instruktorów. Niezrównana wartość bojowa naszych żołnierzy jest zatem jego zasługą w dwojaki sposób.
I dochodzimy do największej tragedii w historii o Jango. Jak to się stało, że podczas bitwy o Geonosis stanął u boku Dooku? Trzeba wyjawić prawdę. Trzeba nam obalić propagandę podłych Separatystów, którzy twierdzą, że Fett był zwykłym najemnym zbirem, skaptowanym za kredyty. Nie! Wśród klonów krąży szeptem prawdziwa historia śmierci ich wzoru. Jango Fett był mandalorianinem! Człowiekiem honoru. Konfederacja nie jest w stanie pojąć rozdarcia, jakie nastąpiło w jego duszy, gdy został zmuszony walczyć przeciw ideom, podług których żył. Nasi dowódcy mawiają: „ niezbadane są ścieżki mocy”. Ileż w tym prawdy…
Jango Fett został wynajęty przez Dooku jako Łowca Nagród, owszem. Taka była jego praca. Czy zawód Łowcy Nagród jest profesją moralnie naganną? Nie nam to osądzać. Fett stanął przeciw Dwustu Dwunastu Jedi po stronie Separatystów. Nie boimy się tego przyznać. Ale to nie pieniądze i nie chęć walki przeciw Republice go do tego skłoniły. Powodem był, o ironio, jego honor wojownika. Bowiem nie znał planów zdradzieckiego Dooku, traktował Sitha jak zwykłego pracodawcę. I nie mógł wycofać się z raz danego słowa ze względu na mandaloriański kodeks. Zmuszony, by walczyć, dokonał samobójczego rajdu na Rycerzy Jedi. Po raz ostatni dowiódł, jak biegle władał sztuką bitewną, jak wiele lat poświęcił na żmudne treningi. Sam pozbawił życia dwunastu Mistrzów Jedi, nim poległ. Według niektórych, śmiercią samobójczą, nie mogąc znieść winy, jaka na nim spoczęła. Według innych, życia pozbawił go najlepszy szermierz Zakonu- Mace Windu. Czy można sobie wyobrazić bardziej chwalebny koniec dla wojownika? Nie.
Jango Fett stał się ideą dla żołnierzy Republiki, na poły mitycznym mistrzem wśród fachowców sztuki wojny, symbolem mandaloriańskiej kultury i wierności dla raz danego słowa. Walcząc po stronie Separatystów, jakkolwiek to nie brzmi, dowiódł, że w istocie był republikaninem.
Oddajmy mu należyty hołd.
Niech jego duch żyje wiecznie! Niech jego dziedzictwo zapewni nam zwycięstwo!
Post został pochwalony 0 razy
|
|
